آخرین مطالب
امکانات وب
بسم الله الرحمن الرحیم
"می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه ی باز نیامدن است...اما تو لا اقل...گاهی...هر از گاهی...ببین انعکاس تبسم رویا،شبیه شمایل شقایق نیست؟"
انسان مه آلود...
در این اتاق تهی پیکرانسان مه آلودنگاهتبه حلقه ی کدام در آویخته..؟درها بستهوکلیدشان در تاریکیدور شد.....نسیم از دیوار ها می تراودگل های قالی می لرزدابرها در افق رنگارنگ پردهپر می زنند،باران ستاره اتاقت را پر کردو تو،در تاریکی گم شده ای..انسان مه آلود!پاهای صندلی کهنه اتدر پاشویه فرو رفته،درخت بید از خاک بسترت روییدهو خود را در حوض نقاشی می جویدتصویری به شاخه ی بید آویخته:کودکی که چشمانش خاموشی تو را داردگویی تو را مینگرد..و تواز میان هزاران نقش تهیگویی مرا می نگری...انسان مه آلود!تو را در همه ی شبهای تاریکیتوی همه ی شیشه ها دیده اممادر مرا می ترساند:لولو پشت شیشه هاست!!و من توی همه ی شیشه هات انسان مه آلود...